Болалар учун Ислом тарихидан ҳикоялар (9)

0

Тахта бўлаги узра…

Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг саҳобалари Парвардигорларига ибодат қилар, тижорат ва экин-тикин билан шуғулланар, яна тўқувчилик, тикувчилик, темирчилик, дурадгорлик, тери ошлаш каби ишлар билан ҳам машғул бўлар эди.

Улар ибодатгўй, илм ўрганувчи, тижоратчи, деҳқон ва ишбилармон кишилар эди. Улар аввалда ҳам, охирда ҳам, ҳар қандай ҳолатларида мусулмон эдилар.

Улар оддий одамлар каби бўлиб, еб-ичар, суҳбатлашиб кулар, олди-сотди, экин-тикин ва касб-ҳунар қилар, лекин буларнинг барини Аллоҳ йўлида қилар, бу билан Аллоҳнинг розилигини истар эдилар.

Улар Рабларига ибодат қилар, чунки аслида шунинг учун яратилган эдилар. Аллоҳ таоло айтади: «Мен жинлару инсонларни фақат Ўзимга ибодат қилишлари учунгина яратдим»[1].

Улар илм олишарди, чунки Аллоҳ таолонинг: (Бизнинг оятларимизни) фақат олим кишиларгина англай оладилар”[2] деганини эшитган, яна У Зотнинг: «Аллоҳдан бандалари ичида олимларигина қўрқади»[3] деганини англаган эдилар.

Улар тижорат, экин-тикин ва касб-ҳунар билан шуғулланар, чунки Аллоҳ таолонинг: Намозни адо этиб бўлгач, ерда тарқалинглар ва (сайъ-ҳаракатларингиз билан) Аллоҳнинг берадиган ризқини талаб қилинглар[4] деган сўзини эшитган, ҳатто қачон жарчи: “Аллоҳнинг йўлида (жиҳодга) шошилинглар”, деганини ёки: Кенглиги осмонлару ерча бўлган бепоён жаннатни қўлга киритишга шошилингиз[5] деб чақирганини эшитсалар, тижоратларини, экин-тикинларини ва касб-ҳунарларини ташлаб, Аллоҳ йўлида жиҳод қилиш учун отланар эдилар.

Улар аҳли-оилаларини, мол-дунёларини, бола-чақаларини, уйлари ва ватанларини ташлаб, Аллоҳ розилиги учун чиқар эдилар.

Қандай қилиб чиқмасинлар, ахир, улар Пайғамбарларининг: «Аллоҳ йўлида тонгда ё кечда ташланган бир қадам дунё ва ундаги барча нарсадан яхшироқ»[6] деганларини эшитиб туришган бўлса!

Яна улар у зотнинг: «Муҳаммаднинг жони қўлида бўлган Зотга (яъни Аллоҳ таолога) қасамки, мен Аллоҳ йўлида жангга чиқиб, ўлдирилишни, сўнг яна жангга чиқиб, яна ўлдирилишни, сўнг яна жангга чиқиб, яна ўлдирилишни орзу қиламан»[7] деганларини эшитиб турибдилар-ку!

Ахир улар яна у кишининг: «Жаннат дарвозалари қиличлар соялари остидадир»[8] деганларини, яна: «Бирортангизнинг Аллоҳ йўлида (жиҳодда) туриши уйида етмиш йил намоз ўқишидан афзалроқ»[9] деганларини эшитганлар-ку!

Бир куни Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам мусулмонлардан бир жамоасини душман ерига мушрикларнинг ишларидан хабардор бўлиб келиш учун юбордилар.

У жой душман ери эканини, мушриклар доимо кузатувда турганларини Пайғамбаримиз яхши билар эдилар. Шунинг учун ҳам у ерга юбориш учун ҳаётни яхши, ўлимни ёмон кўрмайдиган ўнта кишини танлаб олдилар ва уларга Осим ибн Собит Ансорий розияллоҳу анҳуни амир қилиб тайинладилар. Улар аҳли-оилалари, бола-чақалари ва дўсту ёрлари билан видолашдилар: чунки улар душман ерига кетаётганларини, у ер мушриклар кузатуви остида эканини билар эдилар.

Улар аҳли-оилалари, бола-чақалари ва дўсту биродарлари билан: “Алвидо, эй қадрдонлар, эртага қиёматда кўришгунимизча”, деб хайрлашдилар.

Улар Мадинадан йўлга чиқиб, Аллоҳ йўлида юриб, Асафон ва Макка оралиғидаги «Ҳадъа» деган жойга етиб келдилар.

Бану Лаҳён қабиласи олдига бир киши чопиб бориб, уларга: «Ҳадъада бир жамоат мусулмонлар борлигидан хабардормисизлар?» деди.

Улар: «Аллоҳга қасамки, бундан бутунлай бехабармиз», дейишди.

Шунда ҳалиги киши: «Дарҳақиқат, улар Ҳадъада туришибди. Мен уларни кўрдим. Ҳа, ҳа, Аллоҳга қасамки, мана шу иккала кўзим билан кўрдим! Кейин сизлар тадорикларингизни кўришинглар учун келиб хабар беряпман» деди.

Улар: «Барака топ, эй фалончи. Улар нечта экан?» деб сўрашди.

У: «Тахминимча, ўн кишидан ортмайди» деди.

Шунда улар: “Уларнинг олдига юз киши бўлиб боришимиз керак. Чунки улардан бир киши ўн кишига тенг келади. Ахир, Рабларининг: Эй Пайғамбар, мўминларни жангга унданг! (Душман билан тўқнашганда) сизлардан йигирмата сабр-матонатли киши улардан икки юзтасига ғолиб келгай. Сизлардан сабр-матонатли юзта мужоҳид кофирлардан мингтасига ғолиб келгай. Чунки, улар (Аллоҳ Ўз йўлидаги мужоҳидларга ҳозирлаб қўйган нарсаларни билмайдиган ва) англамайдиган бир қавмдир[10] деганини эшитмаганмисизлар?!

Кечагина улар Бадр жангида бор-йўғи уч юз қанча нафар бўлатуриб, Қурайш қўшинини қандай мағлуб этганларини, пешволаримиз ва бошлиқларимизни қандай ўлдирганларини кўрмадингизми?!

Аллоҳга қасамки, Қурайш саййиди Абу Икримани ҳам, Абу Валидни ҳам, унинг ўғлини ҳам унутганимиз йўқ!

Эй Бадрда ҳалок бўлган яқинларимиз, елкамизда сизларнинг қанчадан-қанча ҳақ-ҳуқуқларингиз бор!

Туринглар, эй биродарлар, Бадрнинг қасосини олайлик!

Шундай дея, Бану Лаҳёндан юз киши турди ва: «Душманларимиз сари, Бадр қасосини оладиган еримиз Ҳадъа сари олға!» дейишди.

Йўлда кетиб борар экан, одамлардан ўша ўн киши ҳақида сўрашар, «Эй одамлар, ясриблик кишиларни кўрмадингларми? Намоз ўқиётган бирор кишини кўрмадингларми?» деб сўраб-суриштирар эди.

Қум устидаги уларнинг изларини таъқиб этиб боришиб, улар турган жойни билиб олишди ва бундан хурсанд бўлиб кетишди.

(Давоми бор)

[1]Зориёт сураси, 56-оят.

[2]Анкабут сураси, 43-оят.

[3]Фотир сураси, 28-оят.

[4]Жума сураси, 10-оят.

[5]Оли Имрон сураси, 133-оят.

[6]Бухорий (2796) ва Муслим (1880) ривоятлари.

[7]Бухорий (3123) ва Муслим (1876) ривоятлари.

[8]Муслим (1902) ривояти.

[9]Термизий (1650) ва Аҳмад (10786) ривоятлари.

[10]Анфол сураси, 65-оят.

Зубайр Исмоил 1993 йил Андижон вилоятида таваллуд топган. 2012 йил Мадинаи Мунавварадаги Ислом Университетига ўқишга кириб, 2018 йил университетнинг Араб Тили факултетини тамомлаган.

Изоҳ қолдиринг