Зир ибн Ҳубайшдан ривоят қилинади: “Биз айтдик: “Эй Абул Мунзир (Убай ибн Каъб), Қадр кечаси нимаси билан ажралиб туради?”. У деди: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтган белги ёки аломат билан ажралиб туради: ўша куни қуёш чиқаётган пайтда (кўзни қамаштирадиган) шуъласи бўлмайди”[2].
Демак, Қадр кечаси тугаб, тонг отганда қуёш нурсиз қизариб чиқади, унинг кўзни қамаштирадиган шуълалари бўлмайди. Баъзи ривоятларда унинг тоғорадек чиқиши айтилади, яъни тоғорага қараган инсон унинг гардишини очиқ-ойдин кўрганидек, қуёшга қараган киши ҳам унинг гардишини тўлиқ кўра олади. Бу ҳолат фақат қуёш чиқиб келаётган пайтда юз бериб, қуёш кўтарилгач, кўзни қамаштирадиган шуълалари қайтадан пайдо бўлади.
Қадр кечаси аломатлари тўғрисида халқ орасида талай асоссиз сўзлар ҳам юради. Бу аломатларнинг биронтаси саҳиҳ ҳадисларда зикр қилинмаган. Шунинг учун бу сўзларга ишонмаслик ва Қадр кечасининг бундай аломатлари бор деб эътиқод қилмаслик лозим. Қуйида ана шундай аломатларни санаб ўтамиз:
Бу кечада денгиз суви чучук бўлади.
Бу кечада итлар ҳурмайди.
Бу кечада эшак ҳанграмайди.
Бу кечада дарахтлар шохларини ерга тегизиб туради.
Бу кечада ҳатто қоронғу жойлар ҳам ёришиб кетади.
Бу кечада фаришталар масжидга келган намозхонларга салом беради.
Бу кечада осмон ёрилади, осмондан қандил ва чироқлар тушиб келади.