Тафсири муяссар, Оли Имрон сураси, 33-41 оятлар

0

إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (33)

  1. Аллоҳ таоло Одам ва Нуҳни, Иброҳим оиласини ва Имрон оиласини танлади, уларни ўз замонасининг энг афзал кишилари қилди.

ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (34)

  1. Бу набий ва расуллар Аллоҳга ихлосли бўлишда, Уни якка деб билишда ва Унинг ваҳийсига амал қилишда бир-бирининг ишини давом эттирувчи пок силсиладир. Аллоҳ бандаларининг сўзларини эшитувчи, қилган ишларини билувчи ва шунга мувофиқ жазо ё мукофот берувчи зотдир.

إِذْ قَالَتْ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (35)

  1. Эй Пайғамбар, Марям, унинг онаси ва ўғли Исо алайҳиссалом билан бўлиб ўтган ишларни эсга олинг ва Исони илоҳ деб ёки Аллоҳнинг ўғли деб даъво қилувчиларга шу билан раддия беринг. Ўшанда Имроннинг аёли ҳомиладор бўлгач: «Эй Раббим, қорнимдаги ҳомилани холис Сен учун, Байтул Мақдис хизматига атадим. Назримни қабул қилгайсан. Албатта, Сенгина дуоларимни эшитувчи ва ниятимдан воқиф зотсан», деди.

فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَى وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنْثَى وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنْ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (36)

  1. Ой-куни тўлиб, кўзи ёригач: «Эй Раббим, мен Байтул Мақдис хизматига ярамайдиган қиз фарзанд туғдим», деди. Аллоҳ унинг нима туққанини жуда яхши билади ва бу қизга келажакда ажойиб бир хосият ато этади. Имроннинг аёли яна деди: «Мен хизматга атаганим ўғил бола бу ишда қиз бола билан бир хил эмас. Чунки ўғил бола хизматга яроқлироқ ва муносиброқ бўлади. Мен бу қизни Марям деб номладим. Марямга ва унинг зурриётига раҳматингдан қувилган шайтоннинг ёмонлигидан паноҳ беришингни сўрайман».

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقاً قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (37)

  1. Аллоҳ унинг дуосини ижобат қилди, назрини хуш қабул қилди. Қизи Марямни Ўз ҳифзи ҳимоясига олиб, уни чиройли улғайтирди. Марямнинг Закариё алайҳиссалом қарамоғида бўлишини тақдир этди. Закариё уни ўзи ибодат қиладиган хонага жойлаштирди. У ҳар қачон ўша хонага – Марям ҳузурига кирса, унинг олдида лаззатли ноз-неъматлар муҳайё эканини кўрарди. Закариё: «Эй Марям, бу ноз-неъматлар сенга қаердан келмоқда?» деб сўради. Марям деди: «Бу Аллоҳ ҳузуридан келган ризқдир. Шубҳасиз, Аллоҳ таоло ўз лутфи ила истаган бандасига беҳисоб ризқ ато этгай».

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ (38)

  1. Аллоҳ таоло Марямни ўз ризқи ва фазлу марҳамати билан мукаррам этганини кўрган Закариё Раббига юзланиб, шундай илтижо қилди: «Эй Раббим, менга ҳам Ўз ҳузурингдан солиҳ ва муборак фарзанд ато эт. Шубҳасиз, Сен дуоларни эшитувчи зотсан».

فَنَادَتْهُ الْمَلائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقاً بِكَلِمَةٍ مِنْ اللَّهِ وَسَيِّداً وَحَصُوراً وَنَبِيّاً مِنْ الصَّالِحِينَ (39)

  1. Закариё намозгоҳида Аллоҳга дуо-илтижо қилиб турган ҳолида фаришталар унга нидо қилдилар: «Аллоҳ сенга сурур бахш этажак хушхабар бермоқда. Сенга Яҳё исмли бир фарзанд ато этилади. У Аллоҳнинг “Бўл” деган амри билан отасиз вужудга келган Исо ибн Марямни тасдиқлайди. У қавмига бош бўлади, юксак обрў-эътибор ва улуғ мартаба эгаси бўлади. Гуноҳдан ва зарарли истак-хоҳишлардан тийилувчи бўлади. Солиҳликда энг юқори даражага етган солиҳ пайғамбарлардан бўлади».

قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَقَدْ بَلَغَنِي الْكِبَرُ وَامْرَأَتِي عَاقِرٌ قَالَ كَذَلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ (40)

  1. Закариё севинч ва ҳайрат ичра деди: «Раббим, ўзим кексайиб қолган бўлсам, аёлим туғмайдиган бепушт бўлса, мендан қандай фарзанд бўлсин?» Аллоҳ айтди: «Шундай, Аллоҳ ўзи хоҳлаган ғайриоддий ва ақл бовар қилмас ишларни қилади».

قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزاً وَاذْكُرْ رَبَّكَ كَثِيراً وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالإِبْكَارِ (41)

  1. Закариё деди: «Раббим, мендан фарзанд бўлганини билиб олишим учун бир белги қилгинки, шу билан қалбимда шодлик ва сурур ҳосил бўлсин». Аллоҳ деди: «Сен учун белги шуки, ўзинг соппа-соғ бўла туриб, уч кун одамларга гапира олмайсан, фақат имо-ишора билан сўзлашасан. Шу муддат ичида Раббингни кўп зикр қил, эрталаб ва кечқурунлари намоз ўқи!»

Изоҳ қолдиринг