Ойша разияллоҳу анҳо айтади: “Бир куни кечаси ётоқда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламни изладим. Пайпаслаган эдим, қўлим оёқларининг тагига тегди. У зот саждада, икки оёқлари тик эди, ўзлари эса: “Аллоҳим, розилигинг билан ғазабингдан, афв этишинг билан жазолашингдан паноҳ тилайман. Сендан Ўзинг билан паноҳ тилайман. Мен Сенга лойиқ тарзда сано айтолмайман. Сен Ўзингга сано айтганингдексан”, дер эдилар” (Муслим ривояти, 486).
Бу дуонинг арабча матни қуйидагича:
اللَّهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ
Бу дуонинг ўқилиши қуйидагича: “Аллооҳумма аъуузу би ризока мин сахотика, ва би муъаафаатика мин уқуубатика ва бика минка. Лаа уҳсий санаа’ан алайка, анта камаа аснайта алаа нафсик”.
Али разияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам витрнинг охирида “Аллоҳим, мен розилигинг билан ғазабингдан, афв этишинг билан жазолашингдан паноҳ тилайман. Сендан Ўзинг билан паноҳ тилайман. Мен Сенга лойиқ тарзда сано айтолмайман. Сен Ўзингга сано айтганингдексан”, деганлари айтилган” (Термизий ривояти, 3566).
Бу дуонинг арабча матни қуйидагича:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ
Бу дуонинг ўқилиши қуйидагича: “Аллооҳумма инний аъуузу би ризока мин сахотика, ва би муъаафаатика мин уқуубатика, ва бика минка. Лаа уҳсий санаа’ан алайка, анта камаа аснайта алаа нафсик”.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам мазкур дуоларда Аллоҳ таолонинг розилик сифати билан ғазаб сифатидан, афв этиши билан жазолашидан паноҳ тилаганлар. Дуонинг давомидаги “Сендан Ўзинг билан паноҳ тилайман” деган гап олдиндаги гапнинг хулосаси деса ҳам бўлади. Дуонинг мазмуни шу: Аллоҳ таоло бирон ишни хоҳласа ҳеч ким унга монелик қилолмайди. Агар бировга қаҳр қилса, ҳеч қайси шафоатчи асраб қололмайди. Агар бировни азобламоқчи бўлса, ҳеч кимса ўртага тушолмайди. Бундан фақат Унинг ўзи асраб қолиши мумкин, холос. Қуръони каримдаги “Агар Аллоҳ сенга бирон ёмонлик етказса, уни Ўзидан бошқа ҳеч ким даф этолмайди” (Юнус, 107) каби бир қанча оятлар худди шу маънони таъкидлайди.
Дуонинг давомида: “Мен Сенга лойиқ тарзда сано айтолмайман. Сен Ўзингга сано айтганингдексан”, дейилади. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг бу сўзларини икки хил тушуниш мумкин:
“Менга берган неъматларингни санаб охирига етолмайман, бинобарин, неъматларингга тўлиқ сано айтолмайман”;
“Сенга Ўзингга лойиқ бўладиган тарзда сано айтолмайман, чунки ҳар қанча ҳаракат қилсам ҳам, аслида Сен қанчалар санога лойиқ эканингни ифодалаб беролмайман”.
