«Ҳамд-сано оламлар Рабби, раҳмли ва меҳрибон, жазо ва мукофот кунининг подшоҳи бўлган Аллоҳга хосдир. Аллоҳдан ўзга ҳақ илоҳ йўқдир. Аллоҳ хоҳлаганини қилувчидир. Ё Аллоҳ, Сен Ўзингдан бошқа ҳақ илоҳ бўлмаган Аллоҳсан. Сен хоҳлаганингни қилувчисан. Ё Аллоҳ, Сен Ўзингдан бошқа ҳақ илоҳ бўлмаган Аллоҳсан. Сен бой, бизлар эса камбағал ва муҳтожмиз. Бизларга ёмғир ёғдир. Ёғдирганингни бизлар учун куч-қувват ва узоқ муддатгача озуқа қилгин»[2].
Ойша разияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ёмғир ёғаётганини кўрсалар: «Ё Аллоҳ, фойдали ёмғир қилгин», дер эдилар»[5].
اللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا
Ўқилиши: «Аллоҳумма соййибан наафеъан».
Анас разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам билан бирга эканимизда ёмғир ёғиб қолди. Шунда у зот кийимларини шимариб, баданларининг (аврат саналмайдиган) баъзи жойларини очдилар ва у жойларга ёмғир тегди. Бизлар: «Нега ундай қилдингиз?» дедик. У зот: «Чунки Рабби уни яратганига кўп ўтмади», дедилар»[6].
Ёмғир кўп ёғиб сел оқса, ёмғирдан зарар етиши хавфи бўлса, қуйидаги дуо айтилади:
Ўқилиши: «Аллоҳумма ҳаволайнаа ва лаа алайнаа, Аллоҳумма алал-аакаами, ваз-зирооби ва бутуунил авдияҳ».
[1] Саҳиҳ. Ибн Можа (1270) Ибн Аббос разияллоҳу анҳумодан ривоят қилган. Ушбу ҳадис мазмунини қувватлайдиган бошқа бир ҳадисни Абу Довуд (1169) Жобир разияллоҳу анҳудан ривоят қилган. [2] Ҳадис тахрижи олдинги мавзуда берилди. [3] Ҳасан. Абу Довуд (1176), Молик (1/190), Байҳақий (3/356) ривояти. Албоний «Саҳиҳ ал-жомеъ»да (4666) ҳасан деган. [4] Бухорий (1014), Муслим (897), Насоий (3/167) ривояти. [5] Бухорий (1032), Насоий (3/164), Ибн Можа (3890) ривояти. [6] Муслим (898), Абу Довуд (5100), Аҳмад (3/133), Ибн Ҳиббон (6135) ривояти. [7] Бухорий (1013, 1014, 6342), Муслим (897), Абу Довуд (1174, 1175), Насоий (3/154), Ибн Можа (1269) ривояти.