Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Бир киши Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламга: “Менга насиҳат қилинг”, деди. Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Ғазаб қилма!” дедилар. Ҳалиги одам илтимосини бир неча бор такрорлади. У зот (ҳар сафар): “Ғазаб қилма!” дедилар” (Бухорий ривояти).
Ҳадисдан олинадиган сабоқлар:
Ғазаб одамзот қалбидаги чўғ бўлиб, инсонни қуюшқондан чиқаради.
Ҳалимлик, босиқлик ва ғазабни ютиш ютуқ ва розилик йўлидир. Ғазаб эса ёмонликнинг уясидир.
Сукут сақлаш, гапирмаслик, ҳолатини ўзгартириш: тик турган бўлса ўтириш, таҳорат олиш, истиоза айтиш ва ғазабдан қутулиш учун дуо қилиш ғазабни муолажа қилиш йўлларидандир.
Аллоҳ таоло учун ғазабланиш мақталган хулқ ҳисобланади. Бунга Аллоҳ ҳаром қилган нарсалар поймол қилинган ғазабланишни мисол қилиш мумкин.